سخنان حکیم ارد بزرگ-موضوع روان و خویش

سرزمين روان ما ، بسيار بزرگتر و باشکوه تر از چنبره پيرامون ماست . کسانی را
بدان راه دهيم که سزاوار آن باشند .

روان دانایان فربه تر از دیگران است این نيرویست که دانش و خرد به آنها بخشيده
است .

بدن ایستگاه روان نيست ، بدن هدیه و ابزار روان است .

کسي که خویش را بزهکار می شمارد ، زندانبان خويش است ، او هر روز خود را
شکنجه می کند .

برای ماندگاری ، تنها اندیشه ات پاکی روان باشد .

در خواب می توانی نيروی روان خویش را بنگری .

خودخواهی ، کاشی سادگی روانت را ، خواهد شکست .

روان مردگان و زندگان ، در یک گردونه می چرخد .

دوری از آرمان ها ، آشفتگی و پریشانی روان را در پی دارد .

بهترين درمانگر روان بيمار ، کار است و کار .

روان ، همواره تشنه پرواز و بالا بردن خواسته های آدمی است ، این همان ریشه
بالندگی آدميست .

اگر دشمن جنایت پيشه داری ، بجای پنهان شدن ، بکوش همگان را از گرفتاری
خویش آگاه سازی .

با گفتن واژه هایی همانند نمی توانم ! و یا نمی شود ! هر روز پس تر می روید .

نخستين کسی که باید در برابرش کُرنش کنيم ، خویشتن خویش است .

خویش را خوار نکنيم ، ارزش خود را براستی بدانيم .

آدمهای بی مایه ، همگان را برای رسيدن به خواسته های خویش ابزار می
سازند .

بسياری از آرزوهایمان را می توانيم با نشان دادن توانمندی خویش به آسانی
بدست آوریم .

کسيکه سنگ خویشتن را به سينه می زند نباید اميد داشته باشد که دیگران
فرمانبردار او باشند .

خود کامگان در ژرفنای وجود خویش گم می شوند .

هنگامی که بدانيد چه توانايی داريد ، برای آموختن و سپس بهره برداری از آن
تلاش مي کنيد .

بسياری در پيچ وخم یک راه مانده اند و همواره از خویشتن می پرسند : ما چرا
ناتوان از ادامه راهيم . بدانها باید گفت می دانی در کجا مانده ای؟ همانجای که خود
را پرمایه دانسته ای.

کردار ناپسند خویش را با دارایی زیاد هم نمی توانی پنهان سازی .

درون ما ميدان جنگ و ستيز نيست بجاي آنکه خود را سرزنش کنيم خويشتن
خويش را بستاييم .

خودآختگی نيرویی است که بسياری آن را ندارند .

خودت را بشناس و به آن ببال .

در برف ، سپيدی پيداست ، آیا تن به آن می دهی ؟ بسياری با نمای سپيد
نزدیک ما می شوند که در ژرفنای خود نيستی بهمراه دارند .